Derin bir nefes aldım içime, çektiğim sadece hava değildi şehrin yıllar içinde eskimiş ama halen süregelen kasveti ile harmanlanmış soğuğu ve yalnızlığını da doldurdum ciğerlerime. Diğerlerinden pek bir farkı yoktu o günün kahvaltı denmeyecek saatlerde yenilen bir yemek ardından dost meclisinde konuşulan bilindik şeyler.

Hasta olmak bazen mutlu ediyordu beni çünkü hastayken unutuyordum bazen yalnızlığımı, dertlerimi. Üzerimde dünden kalan ama artık daha belirsiz hastalığın kırgınlığı vardı.

Bir sigara yaktım tiryakisi olduğum için değil. sadece mutlu olabilmek için bir anlığına bile olsa ciğerlerimden gelip geçen zehirli dumanın beni az önceden daha mutlu edebileceğini düşündüğüm için aptalcaydı ama ben durumundaysan eğer yaptığın eylemlerin pek zekice olması beklenemezdi zaten.

Kışın Üşüdüğün zaman üzerine örttüğün yorgan seni ısıtır, ama bazen bir süre sonra bunalırsın ondan ve beklentilerinin üzerinde yarattığı sıcaklıkdan ve kaldırırsın yorganı üzerinden. Benimde farkım yoktu bundan, yıllar  önce yalnızlığı örttüm üzerime başlarda beni mutlu etsede sonradan kaldıramadım üzerimden yapışıp kaldı , sadece yalnızlıkta değildi peşinden gelen bunca elem kederde cabası olmuştu.

Sonra ben bir nefes daha aldım ve hatırlattı bana aslında bu günün dünden farkı olmadığını aynı şeyleri yaşayıp durduğumu ve yarın içinde fazla umutlu olmamamı.